کلاکت یا slate در فیلم‌سازی به عنوان یک ابزار تولید ویدئویی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ابزار اصلی‌ترین اشاره‌دهنده برای هماهنگ کردن صدا و تصویر در فیلم است.
در فرآیند تولید فیلم، از کلاکت برای ثبت اطلاعات مختلفی مانند نام فیلم، نام صحنه، نام کارگردان، تاریخ تولید و شماره فریم استفاده می‌شود. این اطلاعات در هنگام پست‌پروداکشن و تدوین فیلم به کار می‌روند و به تدوین‌گر و صدابردار کمک می‌کنند تا فایل‌های صوتی و تصویری را با هم هماهنگ کنند.
با زدن کلاکت در هر صحنه، یک صدای بلند و دقیق ایجاد می‌شود که می‌توان آن را در زمان تدوین برای هماهنگی صدا و تصویر با هم استفاده کرد. علاوه بر این، کلاکت به عنوان یک عنصر قابل‌توجه در محیط فیلم‌برداری و تصویربرداری نیز به کار می‌رود که به عنوان یک عنصر ظاهری در فیلم شناخته شده و توجه بینندگان را به خود جلب می‌کند.
در فیلم‌سازی، کلاکت (Clapperboard) یا همان سنگین (Slate)، یک ابزار است که برای هماهنگ کردن صدا و تصویر در فیلم ویدیویی استفاده می‌شود. این ابزار شامل دو قسمت مجزا است: بالایی که نام فیلم، شماره صحنه، شماره تصویر، نام کارگردان و تاریخ را نشان می‌دهد و پایینی که دارای دو بخش است که با ضربه دادن به هم، صدا و تصویر را هماهنگ می‌کند.
استفاده از کلاکت در فیلم‌سازی در سال ۱۹۲۹ توسط کلپ‌بورد ابدیتور (Clapboard Editor) به عنوان یک روش هماهنگی صدا و تصویر معرفی شد. با این حال، هنرمندان و تهیه‌کنندگان در دوره‌های قبل از آن نیز از روش‌های دیگری برای هماهنگی صدا و تصویر استفاده می‌کردند
